چنانچه بخواهیم در مورد واژه محتوا سخن بگوییم ابتدا باید آن را از نظر ساختار لغوی و معنای خود کلمه بررسی نموده و سپس به مفهوم تحت اللفظی و کاربردی آن بپردازیم .
یکی از ویژگی های زبان فارسی ، درهم تنیدگی بسیار زیاد آن با زبان عربیست که سبب شده است تا گاه معنای برخی کلمات به جای دیگری به کار بروند . برای افرادی که به زبان عربی مسلّط بوده و با آن سخن می گویند واضح و مبرهن است که هر کلمه ، در هر باب و وزنی چه معنایی دارد ، حال اینکه با ورود این لغات به زبان فارسی و گویش ایرانیان ، معانی آن ها نیز دستخوش تغییرات قرار گرفته است . به عنوان مثال همین کلمه «محتوا» که قصد تشریح آن را داریم ، در فرهنگ لغات فارسی به معنای « آنچه درون چیزی قرار دارد » یا « مضمونِ سخن » معرفی شده است ، عباراتی که ما را به یاد محتویات یک پدیده می اندازد . در حالی که این واژه به معنای ماتعلقات پدیده ای خاص می باشد ، محتوایی که به ویژه در فضای مجازی و رسانه ها بدان اشاره می شود برگردان فارسی واژه Contentمی باشد . ناگفته نماند که استفاده از کلمه محتوا به عنوان رسانه (media) نیز امریست که به اشتباه جای افتاده است ، با این حال استفاده از آن نیز اجتناب ناپذیر است . با این مثال ساده تفاوت میان محتوا و رسانه را بهتر درک کنید . فرض کنید شما یک دی وی دی فیلم در دست دارید . در این مثال دی وی دی به عنوان پدیده ای فیزیکی که حاوی اطلاعاتی می باشد "مدیا" یا رسانه ماست ، حال اینکه به فیلمی که داخل آن وجود "کانتنت" یا محتوا گفته می شود .